Her Şeyin Netleşmesini Bekleme Tuzağı

“Ne yapacağımı tam bilmiyorum.”

“Her şey biraz daha netleşsin, sonra başlarım.”

Bu cümleler çoğumuzun zaman zaman kendine söylediği şeyler.

Belirsizlik, kaygı, kontrol etme ihtiyacı zihnimizi sıkıştırır. Netlik bize güven verir; ancak hayat çoğu zaman bu planlı, net adımlarla ilerlemez.

Yol bazen kapalı, bazen sisli, bazen güneşlidir. Bazen bir adım sonrasını bile göremezsin.

Biz, “hazır değilim” deyip bekleriz; ama o an, çoğu zaman hiç gelmez.

İşte tam bu noktada şu an için “yön” diyebileceğim bir kavramı hatırlatacağım. Aslında adına değerler-hedefler-misyon-vizyon karışımı bir şeyler de denilebilir ama uzun olur. :)

Burada yön dediğim; belirli bir hedefe kitlenmek değil; değerlerime, hissettiklerime, içten gelen çekimlere hatta bedenime ve hislerime bakmak demek... Kendi iç pusulam, bana iyi gelen, anlamlı olan neyse ona doğru yol almak demek.

Başlamak İçin Netliğe İhtiyacın Yok

Yolun tamamı görünmese de, yönü hissetmek yeterli. Her şey netleşmeden başlayabilirsin. Yeter ki iç sesini dinle, değerlerini anla ve küçük de olsa bir adım at. Çünkü önemli olan, kusursuz bir plan değil, kendi yolunda yürümeye devam etmek.

İçsel Engeller ve Senin Yolun

Belki de artık “her şey netleşince başlarım” beklentisini bırakıp, yönüne göre yaşamayı deneyimleme zamanı gelmiştir.

Netlik beklemekten vazgeçin ve küçük de olsa bir adım atın; çünkü önemli olan, kusursuz plan değil, kendi yolunda yürümeye devam etmektir. Hayatın belirsizliklerine rağmen, yönünü bulmak ve ona sadık kalmak mümkün.

Seni en çok hangisi durduruyor?

Kaygı mı? Belirsizlik mi? Kontrol ihtiyacı mı? Kusursuz olma çabası mı? Yoksa kendine yeterince güvenememek mi?

Sen de kendi iç pusulanı dinlemeye hazır mısın?